Φέτος, όπως και πέρσυ, κάναμε διακοπές στην Ελαφόνησο, ένα τοσοδούλικο νησάκι στο νοτιοανατολικό άκρο της Πελοποννήσου, απέναντι από τη Νεάπολη... Πρώτη φορά πήγαμε στην Ελαφόνησο πριν από 4 χρόνια. Μέχρι τότε πηγαίναμε στάνταρ Κυκλάδες, αλλά την συγκεκριμένη χρονιά είχε πολύ άστατο καιρό, οπότε προτιμήσαμε τη σιγουριά της ηπειρωτικής Ελλάδας αντί να ρισκάρουμε να ξεμείνουμε αμανάτι σε καμιά Πάρο (ή ακόμα χειρότερα στον Πειραιά)! Έχοντας δει κάποιες καταπληκτικές φωτογραφίες του αδερφού μου που είχε πάει Ελαφόνησο την προηγούμενη χρονιά, και προτιμώντας να αποφύγουμε τις στροφές της Αργολίδας, την καρμανιόλα Κορίνθου-Πατρών και την ταλαιπωρία της εκκολαπτόμενης (τότε και τώρα ακόμα) "εθνικής οδού" Τρίπολης-Καλαμάτας, η επιλογή ήταν στην ουσία μονόδρομος: όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην Ελαφόνησο.
Κυριολεκτικά όμως: από τη στιγμή που περνάς τη Σκάλα Λακωνίας, υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί δρόμοι σηματοδοτημένοι με ταμπέλες προς Νεάπολη, που δε νομίζω ότι τέσσερα χρόνια τώρα έχουμε ακολουθήσει ποτέ την ίδια διαδρομή για να πάμε στην Ελαφόνησο! Είναι κι αυτό ένα ατού, ειδικά για όσους βαριούνται εύκολα.
Η Ελαφόνησος έχει τρία βασικά πλεονεκτήματα. Πρώτον, είναι νησί σε μικρογραφία. Κάνεις όλα όσα χρειάζεται για να πας σε νησί, αλλά με ελάχιστο κόπο, χρόνο και κόστος. Πας στο λιμάνι (λέμε τώρα) της Πούντας για να πάρεις το καράβι, το οποίο περνάει τουλάχιστον κάθε 1 ώρα, και αν τυχόν έχασες το προηγούμενο, μπορείς να περάσεις την ώρα σου κάνοντας μπάνιο στην διπλανή παραλία, μόλις 2 λεπτά περπάτημα πιο πέρα. Το ταξίδι (λέμε τώρα) κρατάει 12 λεπτά, άντε 30 με το φόρτωμα-ξεφόρτωμα, αν τύχει να μπεις πρώτος και να βγεις τελευταίος. Λεπτομέρεια: το εισιτήριο για 1 αυτοκίνητο & δύο επιβάτες έχει 12 ευρώ, 1 για κάθε λεπτό.
Το νησί έχει μόνο ένα χωριό, το οποίο απέχει περίπου 50 μέτρα από εκεί που σε αφήνει το καράβι, και δύο δρόμους που οδηγούν στις δύο παραλίες, τον Σίμο και την Παναγίτσα (3 και 4 χιλιόμετρα αντίστοιχα). Το χωριό είναι τόσο μικρό που μπορείς να το γυρίσεις σε 15 λεπτά. Τα περισσότερα μαγαζιά, ταβέρνες, καφετέριες κ.λπ. είναι κατά μήκος του λιμανιού. Για να πας από τη μια άκρη του λιμανιού στην άλλη με τα πόδια, θέλεις περίπου 5 λεπτά. Αν συνεχίσεις να περπατάς για άλλα 5 λεπτά, βγαίνεις έξω από το χωριό. Όλο-όλο το νησί έχει έκταση 19 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η Μύκονος έχει έκταση 83 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Καταλαβαίνετε για τι λιλιπούτεια μεγέθη μιλάμε.
Δεύτερο πλεονέκτημα της Ελαφόνησου είναι ότι δεν έχει τίποτα να κάνεις. Σε μία ώρα με το αυτοκίνητο την έχεις δει όλη δυο φορές (και με στάσεις για φωτογραφίες). Δεν έχει αρχαία, δεν έχει μοναστήρια, δεν έχει σπηλιές. Έχει ένα τοσοδούλικο εκκλησάκι (με τέμπλο από πέτρα Μάλτας - πολύ εντυπωσιακό), τέσσερα μαγαζιά που πουλάνε σουβενίρ, 2 ζαχαροπλαστεία και 1 φαρμακείο. Δεν έχει κλαμπ, ντισκοτέκ, ξενυχτάδικα. Χρέη μπαρ εκτελούν κάποιες καφετέρειες που το βράδυ χαμηλώνουν τα φώτα και σερβίρουν ξηρούς καρπούς και μοχίτο. Μετά τα μεσάνυχτα η κίνηση κόβει. Στις δύο το πρωί δεν κυκλοφορεί ψυχή. Η απόλυτη χαλάρωση.
Τρίτο και κυριότερο πλεονέκτημα της Ελαφόνησου είναι οι παραλίες της, και ειδικά ο Σίμος στη νότια πλευρά του νησιού. Βασικά πρόκειται για δύο μεγάλες παραλίες (Φράγκος και Σαρακίνικο) που ενώνονται με λεπτό αμμουδερό διάδρομο που καταλήγει σε βουναλάκι. Δεν ξέρω ποιο είναι το συνολικό τους μήκος, πάντως για να περπατήσεις από την αρχή της μιας παραλίας στο τέλος της άλλης, θέλεις περισσότερο χρόνο απ' ό,τι να γυρίσεις το χωριό τέσσερις φορές. Στην παραλία έχει λεπτή χρυσή άμμο και μεγάλους αμμόλοφους όπου φυτρώνουν λευκά κρίνα της θάλασσας και θαλασσόκεδρα. Η θάλασσα είναι ρηχή για 50 μέτρα περίπου, μετά βαθαίνει. Στο βυθό έχει την ίδια άμμο που έχει και έξω. Ο συνδιασμός άμμου και χαμηλού βάθους δίνει στην θάλασσα χρώμα τυρκουάζ, σαν πισίνα. Νωρίς το πρωί, αλλά και αργότερα, τις μέρες που δεν φυσάει, το νερό είναι τόσο γαλάζιο και τόσο λείο, που πραγματικά νομίζεις ότι είσαι σε πισίνα. Άλλο να σας το περιγράφω και άλλο να το βλέπετε με τα ίδια σας τα μάτια!
Γενικά η Ελαφόνησος προσφέρεται για διακοπές απόλυτης χαλάρωσης: παραλία, μπάνιο, φαγητό, βολτίτσα και πάλι από την αρχή. Είναι από τα μέρη που παίρνεις μαζί σου μια κούτα βιβλία και περνάς όλη μέρα σε μια ξαπλώστρα δίπλα στη θάλασσα με ένα βιβλίο στο χέρι. Χωρίς φραπέ, γιατί δεν υπάρχει beach bar.
Στην παραλία έχει οργανωμένες ομπρέλες και ξαπλώστρες που νοικιάζονται προς 8€ την ημέρα, αλλά και πάρα πολύ χώρο για να στήσεις δικιά σου ομπρέλα χωρίς στριμωξίδι. Δίπλα στην παραλία υπάρχει ένα πολύ συμπαθητικό κάμπινγκ που διαθέτει σούπερ μάρκετ και εστιατόριο, για ώρα ανάγκης. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στην γύρω περιοχή, μόνο άμμος και υπέροχο τυρκουάζ νερό. Τρεις μέρες διακοπές στην Ελαφόνησο και νιώθεις μια γαλήνη. Πέντε μέρες και γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Μια βδομάδα και ξεχνάς πώς είναι η ζωή στην Αθήνα. Φέτος γνωριστήκαμε με ένα ζευγάρι που είχαν μείνει 2 εβδομάδες και είχαν λιώσει (στην ξάπλα εννοείται).
Αν τυχόν βαρεθείτε να πηγαίνετε κάθε μέρα στην παραλία και ψάχνετε κάτι διαφορετικό, υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι προορισμοί στη στεριά, όπως η Νεάπολη (στην οποία μπορείτε να πάτε και με καραβάκι), η Μονεμβάσια και ο Αρχάγγελος, ένα γραφικό ψαροχώρι περίπου μισή ώρα από την Ελαφόνησο. Υπάρχουν βέβαια και τα Κύθηρα, για τα οποία μπορείτε να πάρετε καράβι από την Νεάπολη, αλλά δεν έχω καταφέρει να τα επισκευτώ μέχρι στιγμής, κι έτσι δεν έχω να σας δείξω ούτε μια φωτογραφία. Λένε πάντως ότι είναι ωραία, αν και κάπως κοιμήσικα. Προφανώς αυτοί που το λένε δεν έχουν πάει στην Ελαφόνησο!
Η Ελαφόνησος τραβάει πολλούς Πελοποννήσιους (Σπαρτιάτες, Τριπολίτες, Καλαματιανούς) και τα τελευταία χρόνια αρκετούς Αθηναίους, ζευγάρια, οικογένειες και παρέες όλων των ηλικιών. Κανονικά δεν έπρεπε να τη διαφημίζω γιατί τα τελευταία 2 χρόνια έχει παραγίνει δημοφιλής. Φέτος είδαμε κόσμο από Ναύπακτο, Καρδίτσα, Θεσσαλονίκη και Κομοτηνή (αν είναι δυνατόν, τόση Χαλκιδική δεν τους φτάνει, ήθελα να 'ξερα)! Από ξένους έχει πάρα πολλούς Ιταλούς που οι περισσότεροι έρχονται με τροχόσπιτα και μένουν στο κάμπινγκ. Μερικοί κάνουν ηλιοθεραπεία τσίτσιδοι α λα σούπερ παραντάιζ (άσχετο αλλά σημαντικό για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεων). Σπάνια βλέπεις Γερμανούς, Γάλλους ή Αμερικανούς. Άγγλους έχουμε συναντήσει μία φορά μόνο (χεχε).
Οι τιμές μου φάνηκαν αρκετά φυσιολογικές. Το κάμπινγκ άκουσα ότι κοστίζει 10 ευρώ το άτομο, ενώ μέσα στο χωριό οι τιμές των δωματίων κυμαίνονταν από 75 ευρώ για όσα έχουν θέα θάλασσα και πρωινό, έως 50 ευρώ χωρίς θέα και χωρίς πρωινό, αλλά αυτά συνήθως βλέπουν σε κήπους με μπουκαμβίλιες, ιβίσκους και ροδιές, που υπάρχουν πολλές στο χωριό.
Το φαγητό γενικά πολύ καλό, πολύ φρέσκο ψάρι και οι μερίδες μεγάλες. Εξαίρεση ένα μεζεδοπωλείο όπου στείλαμε πίσω τα καλαμαράκια και τις τηγανιτές πατάτες επειδή δεν τρώγονταν (ξύνισαν λίγο τα μούτρα τους αλλά τα πήραν πίσω και δεν μας χρέωσαν, οπότε όλα καλά). Οι τιμές που βρήκαμε στο φαγητό ήταν:
Χωριάτικη: 4,50 - 5 €
Καλαμαράκι/χταπόδι ψητό (μερίδα): 9 €
Μπαρμπούνια: 50 € το κιλό
Σουβλάκι (με πίτα κ.λπ): 2-2,20 €
Παγωτό μηχανής (περιποιημένο - σλρουπ): 2 €
Μπύρα μεγάλη: 2,50-3 €
Κόκα-κόλα: 1,50-3 €
Φραπέ: 2-2,50 €
Τυρόπιτα: 1,40 €
Τόστ: 2-2,50 €
Κρέπα (με μισό κιλό μερέντα - φτάνει άνετα για 2 άτομα): 4 €
Φέτος ακολούθησα την τακτική από το προηγούμενο ταξίδι μου και κατέγραφα κάθε μέρα όλα τα έξοδα. Θυμάμαι στις αρχές του καλοκαιριού ότι είχαμε μια συζήτηση σε κάποιο ιστολόγιο (δεν θυμάμαι σε ποιο όμως) για το αν οι διακοπές στην Ελλάδα έχουν ακριβίνει τόσο πολύ που συμφέρει να πας εξωτερικό. Για να είμαι ειλικρινής, από την αρχή είχα τις αμφιβολίες μου, αλλά οι αριθμοί μιλάνε μόνοι τους. 5 μέρες Γαλλία-Ιταλία ξόδεψα 1.087 ευρώ. Πέντε μέρες στην ανατολική Λακωνία ξόδεψα 585 ευρώ. Στις τιμές αυτές περιλαμβάνονται τα πάντα, από τα μεταφορικά ως τις τσίχλες. Οι τιμές σε κάποια πράγματα ήταν παρόμοιες, π.χ. 1,50 ευρώ είχε η κόκα κόλα στην καφετέρεια στην La Spezia, το ίδιο είχε και στην Ελαφόνησο. H Φάντα όμως είχε 80 λεπτά στο σούπερ μάρκετ στην Ελαφόνησο, ενώ στην Γαλλία τη βρήκα από 1,60 έως 2,50. Παρομοίως το νερό: το φθηνότερο που βρήκαμε στην Γαλλία ήταν 1 ευρώ για 1 λίτρο (στο σούπερ μάρκετ, γιατί έξω είχε 1,50 ευρώ το μικρό μπουκαλάκι) ενώ στην Ελαφόνησο με 2,50 ευρώ έπαιρνες 6 μεγάλα μπουκάλια.
Για να μην σας πω ότι θάλασσα και παραλία σαν της Ελαφόνησου δεν είδα πουθενά ούτε στη γαλλική ούτε στην ιταλική ριβιέρα, κι ας καμώνονται οι Γάλλοι ότι και καλά έχουν Κυανή Ακτή. Πφφφφ! Σιγά τα ωά. Ένα έχω να πω επ' αυτού: ELAFONISOS FOR EVER!
rednights
